Sinds april 2015 wordt al mijn tijd opgeslorpt door de geschiedenis van de Utrechtse studentenvereniging Veritas, een forse klus waar ik met erg veel plezier en grote ambitie aan werk. De wetenschappelijke begeleidingscommissie toonde zich zeer content met de inmiddels overlegde hoofdstukken, ook al zijn er nog veel te gaan het komend jaar. De studie van het van origine katholieke Veritas verrijkt niet alleen mijn inzicht in de geschiedenis van het studentenleven en het Nederlands katholicisme, maar werpt vanuit het Utrechtse ook nieuw licht op de geschiedenis van uitgeverij SUN en haar Nijmeegse katholieke roots, die ik ook nog onder handen heb.
De laatste jaren word ik regelmatig herinnerd aan mijn actieverleden. Zo belde de Volkskrant me op dinsdag 8 maart voor commentaar op de studentenacties tegen de NS. Vorig jaar om deze tijd belde NU.nl in verband met de toenmalige studentenacties, w.o. de bezetting van het Maagdenhuis.
Vrijdagavond 19 februari j.l. werd ik in het NPO1 radioprogramma Met het ook op morgen geinterviewd door Wilfried de Jong over mijn aandeel in de Piersonacties in Nijmegen 35 jaar geleden. Met extreem grote inzet van politie en leger (2000 man) werd destijds de bezetting van de arbeidershuisjes en het aanpalende pakhuis in Piersonstraat en Karregas beeindigd. Een dag na de gewelddadige ontruiming was al duidelijk dat de geplande parkeergarage er nooit meer zou komen. Maar het was een prestigegevecht, dat uiteindelijk de neergang inluidde van het CDA en de VVD in Nijmegen, terwijl GroenLinks haar gewonnen prestige kapitaliseerde. Vanaf de jaren tachtig is genoemde partij samen met de SP steeds sterker geworden. Ze laten de PvdA en zeker de overige partijen in de regel qua raadszetels ver achter zich. Van deze periode dateert het Nijmeegse logo: Havana aan de Waal. Eind 1981 volgde nog de blokkade van Dodewaard, die echter op een -gewelddadige- mislukking uitliep. Beide acties bleken achterhoedegevechten. Parkeergarages in plaats van sociale woningbouw in het centrum van de stad was inmiddels een achterhaald concept, evenals kernenergie.
Kort erna werd de SP, die zich in de Piersonactie nauwelijks had laten zien, door de zogenaamde nieuwe sociale bewegingen en linksradicale partijen verketterd vanwege haar brochure Gastarbeid en kapitaal in Nederland. Terug kijkend als actievoerder en betrokken burger, maar ook als historicus, moet ik constateren dat de SP in diezelfde wijken met het integratiethema een veel wezenlijker maatschappelijk vraagstuk aankaartte dan wij als actievoerenden met onze parkeergarages. Toen – in 1983- veegden we als multi-cultifans de concurrerende SP met graagte op een fascistische hoop met de opkomende Centrumpartij van Janmaat. Sinds die jaren tachtig zijn we, constateer ik, steeds meer naar een gesegregeerde samenleving toe gegroeid, waarvan de maatschappelijke lasten als vanouds richting ‘onderkant’ van de samenleving worden afgeschoven. Dit laatste issue had ik vanuit historisch, maar ook actueel politiek oogpunt, graag in bedoelde uitzending naar voren gebracht. Die kans werd me ook wel geboden, maar hij glipte me door de (tijd)druk van zo’n korte uitzending door de vingers. Nu resteerde alleen dat kraakverhaal met een hoog Picornie(hooligan)gehalte. Toch jammer.